The Laughter and Alembic 2022

Het waait, het is nat en koud, de wind doet onze neuzen druppen, na twee barre jaren is het eindelijk tijd en drinken we de herfst moed in.
Als troubadours slenteren De Lach, De Herfsten (twee Zeemvelfiguren) en De Alambiek de stad door.
De Herfsten slorpen op en verkleuren in hun mooiste kleuren, ze zijn genereus.
Bij de leurder krijg je voor het oplossen van een raadsel een neut in ruil. Met deze neut kan je petten uit De Alambiek.
Stadscomponist Bart De Vrees speelt een horlepiep. Laat ons lachen, laat ons dansen en slorpen van plezier.

Het lachorgel zet de toon. Dit orgel, dat bij het bespelen gelach voortbrengt, roept associaties op met de hofnar, die zowel komisch als tragisch is en de taak heeft mensen te vermaken en het naar de zin te maken.
Dergelijke associaties passen in Matyns jarenlange belangstelling voor verschillende seculiere tradities, protocollen en rituelen. Waarbij ze de lach als metafoor opvat, iets wat in staat is mensen te zuiveren en te verbinden.